เทพที่พังทลาย ( ดรอปอย่างไม่มีกำหนด )

ในโลกเทคโนโลยีที่ก้าวล้ำและเสื่อมโทรมปราศจากพลังเหนือธรรมชาติ ไม่มีใครยินดีและแยแสชีวิตที่มีค่าน้อยกว่าอาหารกระป๋อง คนยากจนและไร้ค่ามีอยู่ทั่วทุกมุมเห็นได้ทุกที่ไม่แปลกตา ด้วยสภาพแวดล้อมที่ศีลธรรมอันเลวทรามไร้มนุษยธรรมปกคลุม ไม่แปลกใจที่จะมีร่างไร้วิญญาณปรากฏอยู่มุมถนนโดยไม่มีใครสังเกตุ 

หลินยี่ เทพผู้เคยรุ่งโรจน์และเปร่งประกายปรากฏตัวที่เมืองอันมืดมนอย่างเงียบๆ ด้วยร่างกายที่เปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด สูญเสียความปรารถนาในการใช้ชีวิต ไร้ซึ่งเรี่ยวแรงต่อต้าน ไม่มีอะไรเหลืออยู่อีกต่อไป ความจำเสียหาย ไม่มีใครต้อนรับ ไร้ซึ่งไออุ่น ไม่มีใครไว้ใจ 

เทพผู้ตกลงสู่ความสิ้นหวังได้เดินในเมืองแห่งความชั่วร้ายอันไร้ซึ่งความหวัง เหยียบย่ำ บดขยี้ พังทลายแสงเทียนแห่งความเลวทรามด้วยใบหน้าอันไร้ซึ่งอารมณ์

ในโลกที่เทคโนโลยี่เป็นใหญ่  พลังเหนือธรรมชาติของทวยเทพไม่สามารถที่จะโดนดูถูกได้ แม้กระทั่งเทพที่พังไปแล้วก็ตาม ใครก็ตามที่ปรารถนาและโลภสิ่งเป็นของเขา หลินยี่ ผู้เคยเต็มไปด้วยความหวัง เขาจะไม่ทำให้ขยะสบายใจแม้แต่วินาทีเดียวเมื่อที่พวกเขายังมีชีวิตอยู่ ไม่มีใครรู้ว่าชายปริศนาจะเล่นอะไรกับชีวิตของพวกเขา ไม่มีใครสัญญาว่าจะไม่ทุกทรมาน ไม่มีใครบอกว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าหากล่วงเกิน ไม่ ไม่ และ ไม่

ขับเคลื่อนด้วยความปราถนาที่จะทำลาย มุ่งร้ายเต็มไปด้วยจิตอาฆาต ด้วยจิตใจอันมืดมิด ไร้ซึ่งวิธีการ ไร้ซึ่งกฏเกณฑ์ ไร้ซึ่งศีลธรรม ไร้ซึ่งความหวัง ไร้ซึ่งความปรานี ไร้ซึ่งชีวิต ไร้ซึ่งอะไรทั้งนั้น

....

..

.

ด้วยร่างกายที่ไร้ซึ้งเรี่ยวแรง ด้วยพลังที่ถูกริบรอน ด้วยความสิ้นหวังที่ไม่มีที่เปรียบ ด้วยพลังเวทมนตร์ที่แตกสลาย ด้วยความปรารถนาที่จะรอดชีวิต ด้วยความปรารถนาที่จะเติมเต็มสิ่งที่ขาดหาย ด้วยความมุ่งมั่นที่จะหาแสงเทียนแห่งความหวังท่ามกลางความว่างเปล่า ในโลกที่ปราศจากศีลธรรมจะมีสิ่งที่เขาต้องการอยู่หรือเปล่า? ในโลกที่ชีวิตไม่มีค่ายังมีใครสนใจเรื่องของความดีอยู่ไหม? ในโลกที่ไร้ซึ่งความปรานีที่ต้องดิ้นรนยังคงมีแสงสว่างที่จะติดเชื้อไฟและลุกลามแผดเผาไปทั่วโลกหรือไม่ ?

ไม่ 

ฉันไม่คิดว่าจะมีอะไรแบบนั้น

ฉันแค่หมาที่ถูกทุบตีและไร้ความสามารถ ใครในโลกนี้ที่เงินก็สามารถฆ่าพ่อแม่ ไม่มีความกตัญญูอันไร้ซึ่งขอบเขต ในแง่ของผลประโยชน์ ทุกอย่างที่ทำลงไปก็เพื่อการลงทุนเพียงเท่านั้น สิ่งที่ทำลงไปก็หวังผลตอบแทนก็เท่านั้น ไร้คุณค่าก็ไม่มีใครสนใจก็เท่านั้น 

.............

( วางแผนไว้ว่านิยายเรื่องนี้จะค่อนข้างสั้น ด้วยเหตุนี้เรื่องราวจะดำเนินไปอย่างเข้มข้น ไม่มีการยืดยาว ไม่มีการเสริมแต่ง อารมณ์จะบีบคั้น กระแทก พังทลาย และด้วยแสงเทียนเล็กๆที่จะดับ ... อาจจะไม่มีเวลาเขียนมากนัก แต่พยายามจะไม่ทิ้งห่างจนเกินไป )

( อ่า... บางทีสไตล์การเขียนอาจจะแปลกๆ ตั้งใจไว้ว่าจะไม่ได้บรรยายให้ลายละเอียดมากนัก ละทิ้งสิ่งที่ไม่จำเป็น เน้นเรื่องราว ไม่มีการลงท้าย ไม่มีหางเสียง ทุกคำอ่านจะพูดว่า "คุณ" อย่างเดียว ไม่มี "เธอ" "ตัวเอง" "มึง" หรืออะไรทำนองนั้น ... เป็นการปัดความรับผิดชอบที่หยาบคายจริงๆ.. แต่ขอให้เจ้าใจ ... )